“Zonder Fysio Sluijters had ik nooit een tweede zwangerschap aangedurfd.”
Maureen (44) kreeg vier jaar geleden haar eerste kind, Thomas, een prachtige gezonde zoon. Drie maanden geleden beviel ze van haar tweede zoon, Benjamin, weer kerngezond. Haar droom werd werkelijkheid, maar hun beider komst was niet makkelijk. Bij beide zwangerschappen had ze vanaf week 14 last van ernstige bekkenklachten. Maureen werd lange tijd ernstig beperkt in de zorg voor haar gezin, haar werk als zelfstandig ondernemer en sociale activiteiten. Pas 5 maanden na haar eerste bevalling kwam ze via via bij FysioSluijters terecht. Dat betekende een doorbraak in het herstel. Bij haar tweede zwangerschap was FysioSluijters volledig betrokken: nu is ze trotse gelukkige mama van twee zonen.
Bekkenpijn: het overkómt je
“De bekkenklachten overvielen me de eerste zwangerschap. Lang staan, lang zitten, lopen en tillen werden opeens pijnlijk en extreem vermoeiend. Ik vond dat ik me niet moest aanstellen, dacht dat ik iets verkeerd deed en wilde dankbaar zijn voor het wondertje in mij waar ik dolgelukkig mee was. Ik hield me groot en ik dacht dat het na de bevalling wel snel over zou zijn. Ik vócht echt tegen de pijn en weet nu dat ik mijn lijf heb uitgeput tijdens de eerste zwangerschap. Ik kreeg van mijn verloskundige en een (andere) fysio wel wat tips en adviezen hoe ermee om te gaan, maar dat was het. Ik moest het gewoon uitzitten.” Na een pittige zwangerschap van 42 weken, een heftige bevalling die met een keizersnede eindigde lag ze vol liefde voor Thomas maar fysiek gebroken in haar kraambed.
“Na de bevalling van Thomas had ik meer bekkenpijn dan ervoor. Dat verwarde me. Ik wilde niet met mezelf bezig zijn, ik wilde zorgen voor mijn kindje, genieten en trots kunnen rondwandelen achter de kinderwagen. Ik kon hem de eerste dagen niet zelf verzorgen, de eerste weken niet eens tillen, ik kon niet traplopen. Dat dat niet lukte voelde als falen. Het grote geluksgevoel van trots en moederliefde enerzijds en de verlammende pijn in mijn lijf anderzijds waren heel verwarrend. De herinnering aan mijn wanhoop door de bekkenpijn, vooral toen die nog maandenlang na mijn bevalling aanhieldt, maakt me nog steeds verdrietig. Het was traumatisch.”
De weg naar FysioSluijters
Twee maanden na de geboorte van Thomas meldde ze zich bij een (andere) bekkentherapeut die wat masseerde en haar adviseerde veel te lopen en bewegen. Dat deed ze, maar de pijn werd alleen maar erger. “Vijf maanden na de geboorte was ik echt wanhopig van de pijn. Thomas zien en knuffelen was de beste pijnstiller maar als ik even op mezelf was vloeiden de tranen. De fysio zei toen dat de pijn tussen mijn oren zat en dat ik gewoon nog meer moest trainen. Toen werd ik echt heel onzeker. Was ik gek? Zou ik ooit kunnen voetballen met Thomas?” Haar blauwe wolk werd donkerder, ze durfde haar gevoelens niet te uiten en hield afstand van anderen. Ze schaamde zich voor haar pijn en gevoelens. “Ik reageerde het af op mijn man, die al de benen onder zijn kont vandaan rende om me te helpen en zich machteloos voelde over mijn pijn waardoor ik me nog schuldiger voelde.”
In die tijd werd ze op straat aangesproken door een andere moeder die haar verbeten zag lopen. Zij zei: “Ik zie dat je bekkenpijn hebt, ga eens naar FysioSluijters. Die hebben mij ook zo goed geholpen.” “Ik besloot dat ik daar een second opinion wilde doen: als zij ook zouden zeggen dat het tussen mijn oren zat, dan zou ik psychische hulp zoeken. Mijn huisarts steunde me in die aanpak.” Twee weken later zat Maureen nerveus in de wachtkamer van FysioSluijters. Toen ik aan de beurt was en naar Hans Sluijters toe liep zei hij: “Mijn God, wat hebben ze met jou gedaan?”. “Ik brak… hij zag het wel… hij geloofde me….” [het is even stil als ze vervolgt] ”Als ik aan dat moment terugdenk schiet ik weer vol. Het was een keerpunt.”
Het behandelplan
Hans onderzocht haar en was vervolgens heel duidelijk: het bekken en enkele tussenwervels stonden uit positie en een zenuw zat klem hetgeen extra spanning en pijn gaf. Haar spieren waren overbelast omdat ze de verzwakking van de bekkenbanden moesten compenseren. De klachten bleken versterkt te worden door een vroegere sportblessure en hypermobiliteit. En alle emotie en wanhoop maakten dat haar lijf stijf van de stress en dus spierspanning stond. Met manuele therapie kon Hans de spanning snel verminderen. Maureen moest wel eerst veel rust nemen om daarna geleidelijk spierkracht op te bouwen. Daarvoor werd ze ook begeleid door Caesar therapeute Anneke van FysioSluijters. Om het geloof in eigen lijf terug te krijgen had ze enkele behandelingen bij haptonome Gonnie.
“Wat ik opvallend vond was dat Hans ook meteen helder was in verwachtingen: als we na drie behandelingen geen verbetering bereikt hadden, dan moesten we wat anders zoeken. Hij betrok ook andere competenties uit zijn praktijkteam. Door de aanwijzingen en manipulaties van Hans en de begeleiding van Anneke en Gonnie werd de spierspanning en pijn doorbroken, kreeg ik weer geloof in herstel en kon ik stap voor stap fysiek herstellen, kracht opbouwen en gaan leven en genieten als mama, ondernemer en mens, in plaats van overleven.”
Een broertje
Na verloop van tijd werd de diepgekoesterde wens van haar man en haar, een broertje of zusje voor Thomas, een dilemma. “We vroegen ons af: Moesten we niet tevreden zijn met onze prachtige Thomas? We waren immers blij dat ik weer mezelf was en we als gezin weer van alles konden ondernemen. Maar de wens bleef…. Zou een volgende zwangerschap anders kunnen lopen? Kan mijn lijf dit aan? Kunnen wij het zelf aan? Hoe kan ik het beter aanpakken dan de vorige keer?”
Nadat ze de wens eerst zelf loslieten, bespraken ze het na een tijd toch weer in een consult met Hans. “Hij gaf aan dat ik niet weer bekkenproblemen hoefde te krijgen, maar dat als het zo zou zijn, hij er voor me zou zijn. Hij adviseerde me een verloskundige die veel ervaring had met bekkenklachten. Ik durf gerust te stellen dat ik zonder de adviezen en begeleiding van FysioSluijters nooit een tweede zwangerschap had aangedurfd.”
Ze werd zwanger. Helaas kreeg ze na 14 weken weer bekkenpijn. “Ik raakte in paniek, maar nu had ik Sluijters aan mijn zijde! In samenspraak met de verloskundige hebben ze me fantastisch begeleid, niet alleen fysiek maar ook mentaal. Het was een uitdaging, maar deze keer stond ik er niet alleen voor. Hans was er altijd en echt voor me, ook tijdens de corona lockdown die samenviel met de laatste weken van mijn zwangerschap. Drie maanden geleden werd haar jongste zoon Benjamin in alle rust geboren in het ziekenhuis. “Na de keizersnede had ik weer veel bekkenpijn, maar met de behandelingen en begeleiding van Hans verloopt het herstel veel sneller en heb ik meer van de kraamtijd genoten. Als gezin voelen we ons eindelijk compleet gelukkig.“
Hoe gaat het nu?
Maureen legt de vraag aan Thomas (4) voor: “Mama wordt steeds sterker, ik kan alweer een beetje stoeien met mama”. Maureen: “Ik geniet van mijn gezin. Het herstel gaat goed, veel sneller dan vorige keer maar een terugval hoort er soms ook bij helaas. Daarom bouw ik mijn programma rustig op. Als moeder van twee jonge kinderen geef je niet zo makkelijk voorrang aan de optimale balans van je eigen lijf. Het team van Sluijters snapt dat. Ze zijn reëel en hebben begrip voor persoonlijke omstandigheden, maar Hans zegt ook regelmatig dat ik niet zo stoer moet doen. Dan weet ik genoeg…”
De kracht van FysioSluijters
“De kracht van FysioSluijters is voor mij dat ze een team vormen met jou als patiënt. De weg van herstel maak je samen. Ze kijken naar het individu en verhaal. Ze kijken dieper dan de klacht zelf. Ze hebben oog voor de impact van je klacht en wat je nodig hebt om ermee te dealen. De essentie van een behandelplan voor (zwangerschapsgerelateerde) bekkenpijn is de balans tussen belasting en belastbaarheid. Maar hoe vind je binnen jouw context de balans die nodig is en wat kan je doen en welke hulp is er als het uit balans is? De begeleiding van dát proces: daar vind ik FysioSluijters ijzersterk in. Dat ze daarbij voortdurend investeren in kennis en expertise, maar ook eerlijk zijn in de grenzen daarvan, maakt ze voor mij nog geloofwaardiger en maakt het verschil in behandelresultaat.”
Ze verdienen voor mij een dikke 10!
Moet ik een cijfer geven? Tja, een dikke 10. De komst van Benjamin maakte ons gezin compleet gelukkig. De zorg en begeleiding van Sluijters maakten dat mijn trauma kon helen: Hans heeft mij als vrouw mijn kracht teruggegeven.”
